سنجنده ها، عکس ها، تصاویر ماهواره ای و عوامل عدم استحکام آنها

طبقه­بندی ماهواره­ها و سنجنده­های دورکاوی داده­های مربوط به عوارض سطح زمین، برای بسیاری از فعالیت­های مربوط به برنامه­ریزی و کنترل و مدیریت منایع زمینی و عوارض ساخت دست بشر، کاربرد دارند. معمولاً داده­هایی از این نوع برروی نقشه که نشان دهندهاطلاعات برروی یک سطح مبنای مرجع است نمایش داده می­شوند. اگرچه نقشه­های غیررقومی هنوز مهم هستند، اما امروزه، داده­ها به صورت رقومی در پایگاه­های داده یا سیستم­های اطلاعات جغرافیایی ذخیره می­شوند. زمین مرجع بودن داده­ها، بسیار ضروری است زیرا امکان ترکیب و انطباق مجموعه داده­های مختلف را فراهم می­نماید. یک تصویر و یا عکس ماهواره ­ای، یک دید عالی از منطقه وسیعی از سطح زمین را فراهم نموده و دید جامعی از عوارض مهم فیزیکی و فرهنگی ارایه می ­نماید. چنین تصاویری می­ تواند بهترین داده­ های موجود در بسیاری از مناطق غیرقابل دسترس زمین که نقشه­ های قابل اطمینانی ندارند باشند. اگرچه یک تصویر و یا عکس ماهواره ­ای خام دارای معایبی نظیر وجود اعوجاج ­های ناشی از تغییر ارتفاع و موقعیت سنجنده و اختلاف ارتفاع و کرویت زمین و همچنین عدم نمایش تمامی عوارض مورد نیاز کاربر می­ باشد. از این رو به منظور بهترین استفاده از تصاویر ماهواره­ ای، داده­ ها باید پردازش شوند تا اعوجاج ها حذف و اطلاعات سه بُعدی استخراج شود و عمل تفسیر به منظور تعیین نوع و کاربری عوارض انجام شود. اطلاعات اخذ شده از سایر منابع، امکان تکمیل کردن نقشه را فراهم می­ نماید. همچنین با افزودن یک شبکه به منظور نمایش سیستم اطلاعات مختصات کشوری از نظر سیستم مختصات با دیگر نقشه ­ها و داده­ های رقومی مثلاً موجود در یک سیستم طلاعات جغرافیایی می ­تواند هماهنگی داشته باشد.